Bir Yüreğin Öyküsü...

Konu: Bir Yüreğin Öyküsü... Cuma Tem. 30, 2010 2:24 pm

Yine gözlerim kanatlandı yükseklere doğru.Seni aradılar uçarak ama
bulamadılar.Kanatları kırıldı gözlerimin seni göremeyince,yabancı bir
diyara düşüp kaldılar.Sonra"umut"die bir gezgine rastladılar.Kanadı
kırık gözlerime sahip çıktı o umut .Ellerini içine aldı gözlerimi ve
gelip göz çukurlarımın içine koydu onaları.Yerindelerdi artık ama eskiyi
özlemektelerdi.Çünkü umut onları bana ulaştırmış,fakat tamir
edememişti.Yazık ki artık gözlerim sadece bir çift gözü
görebilmekteydi.Yalnızca bir kişiyi...

uçamıyor gözlerim.Gözlerimin görebileceği o bir çift göz başka
yönleerde.Gözlerim niyetine ellerim uçuyor ve kanatlarını açmış olan
ellerim dua ediyor kanatsız gözlerim pervasız gözlerinle buluşsun
diye... Dört bir yanımı arıyorum,yoksun.Ey sevgili !Beşinci yöne nereden
varılıyor :Söyle ve bekle.Geliyorum...Ne de olsa sana varmam kolay
değil mi? Biliyorsun gözlerimin görebildiği tek görüntüsün sen.Öyleyse
takılıp düşmeden bir tek o görüntüye varabilir ayakalrım.Bekle
gözlerimin nikahlısı! Bekle, sana geliyorum.Ama sakın,sakın çevirme
yüzünü.Görmüyor musun yüzün yokken kör oluyorum.Dipsiz kuyulara dalıyor
ayakalrım.Yüzün bana dönük olsun,n'olur.Söz !Bir saniye görecek gözlerim
gözlerini,sonra dönüp kör olacakalar yine.Bekliyor musun?Kararın ne?

şu anda yüreğim geleceğimin nostaljisini yaşıyor.Kurmuş olduğum hayaller
öylesine uzak ki ve öylesine çok yaşadım ki onları tek başıma,adını
yitirdiler bir bir."hayaller","hatıralar" diye isim değiştirdiler
zihnimde.Hayallerim eskidi; hatıra oldu.Ben artık önceden hiç kurmadığım
hayaller kuruyorum.Öncekilerde seni geleceğime koymak vardı.Şimdi
ise"sensiz geleceği nereye koyabilirim?..."diye yüreğimden beynime mekik
dokuyan sorular var.Gelecek misin? Ve sen gelecek misin?Hayır
gelmeyeeceksin...

yüreğimin elinden tuttu bir bilgin.Adı "sabır".Ayrılığımızın ilk günü
"merhaba!" demişti bana.Mevsimler geçti;bir kez "elveda!"
demedi.Sabır,gerçekten bir bilgindi.Aklıma hakim olabildim o
varken.Sabır varken ölmedim.Ama sabır bana ölümle mücadeleyi öğretti.Onu
tanıyalı sensizlikle mücadele veriyor benliğim.Yenilmiyorum.Sabır
ellerimi bırakmıyor;ben sabrediyorum.Bana kol kanat
geriyor;düşünmüyorum."Umut" tan sonra ikinci dostum olan sabıra öyle
teşekkür borçluyum ki,bana "pes" demeyi unutturup,"söz" demeyi öğretti
diye.

yüreğim art arda doğumlar yaptı. "Mutluluk" ilk kızı,"hayal" ikinci
kızı...Olan oldu sonunda.İlk evlat,ikinci evladın oyununa geldi.Mutluluk
hayal oldu.Yüreğimin üçüncü evladı erkekti ,"veda".Veda'nın birde ikizi
vardı;adı "hüzün".Hüzün ve Veda her yerde birlikteydi.Bu veda yüreğime
hüzün yükledi;bir ben anladım ;kimse bilmedi.Beşinci ve son
evlat,yüreğimin son kızı,en küçük kızı "Özlem"... Vedanın doğduğu gün
Mutluluk ölmüştü.Hüznün büyüdüğü gün ise Özlem doğdu.Hepsini kaybetti
yüreğim.Son çocuğu özlem kaldı bir tek"özlem" yaşlandı ama hayatı
sonlanmadı.Özlem babasını hiç tanımadı.Çünkü "Aşk" yüreğimi dul,beş beş
yavrusunu ise yetim bırakmıştı .Aşk'ın ve yüreğimin son evladının adı da
bu yüzden Özlem olmuştu zaten.Ey Aşk!Söyle ne istedin bir yürekten?Bir
yüreği beş evlat anası yaptın;ama görmedin mi o beş evladın anasını gün
be gün öldürdüğünü?Ben ufacık yüreğime koskoca varlığını sığdırdım
senin.O kadar sıkıştırdım ki seni oraya, nefes almam zorlaşsa da
yüreğimin kapı eşiğinde bırakmadım seni.Ey Aşk! Senin bana yaptığına
bak.

şimdi bir ses duydum: yüreğimin kapısına vurdu biri.Yüreğimde kime yer
verdiysem canımı yaktı ya, o yüzden açmak istemiyorum kapıyı.kapıyı
açmamda ısrar ediyor kapıda ki.Neyse.Kim olursa olsun içeriye kabul
edeceğimi söylüyürum içimden.Aşk'ın ısıtıp,aşkın kızı Özlem'in soğuttuğu
ellerim kapının kolunu çeviriyor.Kapıdaki çok erken bir misafir oluyor
hayatıma.Yüreğim son misafirine,yüreğimin ve dilimin son sözünü
söylüyorum: ölüm,hoş geldin!

» Dokun Ki Yansın Yüreğin
» Sevgililer Günü'nün öyküsü
» Mum alevi ile oynayan kedinin öyküsü !..
» Serseri Bir Yalnızlığa Yazıldı Gidişinin Öyküsü !