BİTMEYEN AŞK

Konu: BİTMEYEN AŞK Çarş. Tem. 28, 2010 4:19 pm

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Genç
adam ellerinde bir buket çiçek, sahile koşarak geldi… Gözleri şöyle bir
sahilde gezindi, aradığını göremeyince ilk gördüğü banka oturup
sevdiğini beklemeye başladı. Ellerinde yine her zamanki çiçeklerden
vardı. Sevgilisinin en sevdiği çiçekler bunlardı. Kırmızı, kıpkırmızı,
kan kırmızısı güller… Sanki dalından yeni koparılmış gibi tazeydiler,
buram buram kokuyorlardı, sevgi kokuyor,aşk kokuyor
en önemliside özlem ve hasret kokuyordu güller… Hepsinin üzerinde
damlalar vardı. Sanki ağlıyor gibiydiler. Genç adam güllere baktı, sanki
onlarla konuşuyormuş gibi, ” Neden ağlıyorsunuz, bakın ben ne kadar
mutluyum ” dedi. Az sonra sevdiğini göreceği için kalbi yine deli gibi
atmaya başlamıştı. Ne zaman onu düşünse, onunla buluşacağını hayal etse
kalbi yine böyle yerinden çıkacakmış gibi oluyordu. Senelerdir
birbirlerini sevmelerinde rağmen ikiside sevgisinden hiç birşey
kaybetmemişti.. Onları hiç birşey ayıramazdı… Ne hasret, ne ayrılık,
nede ölüm… Genç adam telaşla saatine baktı. Sevdiği yine geç kalmıştı, 1
dakika geç kalmıştı. Üstelik o, sevdiğini bekletmemek için dakikalarca
önce koşarak geliyor, onu beklemeyi bile seviyordu. Oysa o her zaman
bunu yapıyordu. Devamlı kendisini bekletiyordu. Herkesin bir kusuru
olurmuş diye düşündü… Ve gözlerini önündeki uçsuz bucaksız denize
dikti.. Denizin sonu yok gibiydi, tıpkı sevdiği kıza olan aşkı gibi
denizinde sonu yoktu. Sonsuzluğa uzanıyordu…Aslında bugün onlar için çok
özel bir gündü. Kendi aralarında sözleneceklerdi. Delikanlı öncebunu
sevdiğine açmış, sonrada gidip 2 tane yüzük almıştı. Bu kadar önemli bir
günde bari, onu bekletmemeliydi.. Ama alışmıştı artık beklemeye, zararı
yok biraz daha beklerim diye düşündü. Güllerin yaprakları nedense hala
yaşlı idi. Bir türlü anlamıyordu onları. Herşey bu kadar güzelken neden
ağlıyorlardı ki ? İşte az sonra sevdiği gelecek, ona sarılacak,
kucaklaşacaklardı…Sonra söz yüzüklerini takıp, evliliğe ilk adımlarını
atacaklardı. Genç adam öyle heyecanlıydı ki sevdiğine kavuşmak için can
atıyordu… Martılara baktı, birbirleriyle oynaşıp, uçuşan martılara… Ne
kadar güzel dansediyorlardı havada. Tekrar saatine baktı genç adam.
Endişelenmeye başlamıştı. Sevgilisi yine geç kalmıştı, hemde çok… Bu
kadar geç kalmaması gerekiyordu. İşte hergün burada buluşmak için
sözleşmiyorlar mıydı? Her gün sahilde, martılara bakarak, denizin onlara
anlattığı masalları dinleyerek birbirlerine sarılıp hasret
gidereceklerine söz vermiyorlar mıydı ? O zaman neden gelmemişti yine
??… Aklına kötü düşünceler gelmeye başladı. Hayır.. hayır..olamazdı.
Sevdiğine birşey olamazdı. Onsuz hayat yaşanmazdı ki… O ölse bile
devamlı benimle yaşar diye düşündü genç adam. Bunun düşüncesi bile hoş
değildi. Gözlerini yere indirdi. Gözyaşlarını kimsenin görmesini
istemiyordu. Zaten nedense etrafındaki insanlar ona sanki kaçık gibi
bakıyorlardı. Rahatsız olmaya başladı bakışlardan. Artık bıkmıştı… Yine
sevgilisi geldi aklına.. Neden gelmedi acaba diye düşünmeye başladı.
Gözlerini kapattı. 7 sene oldu dedi. 7 senedir hergün bu sahildeydi,
sevdiğini bekliyordu. Daha fazla dayanamadı. Kalbi parçalanacak gibi
oluyordu. Gözlerinden 1 damla daha yaş güllerin üzerine damladı… Yine
gelmeyecek galiba, en iyisi ben onun evine gidiyim diye mırıldandı…Hiç
olmazsa gülleri her zamanki gibi yanına koyar, ona vermiş olurdu… Genç
adam ayağa kalktı.Sevdiğiyle buluşmak üzere, yeşil tepenin ardındaki
kabristana doğru yürümeye başladı…

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]